روزی که گابریل گارسیا مارکز فهرست دست‌نوشته‌ای از آثار کلاسیک را به من داد

چند دقیقه قبل از آن اولین کوپه بستنی را -بعد از آن که آن را با تشریفات خاصی از فریزر درآورد- به من تعارف کرده بود. داشتم در ذهنم حساب و کتاب و می‌کردم: بسته بزرگ سفید رنگ بیش از یک ماه در فریزر بوده چون تولد گارسیا مارکز روز ۶ مارس بود و آن روز ۸ آوریل بود.

هنوز باورم نمی‌شد که بخت و اقبال این طور به من رو کرده است. ناهار مهمان یکی از محبوب‌ترین آدم‌های زندگی‌ام بودم، و همسرش مرسدس بارچا هم در آشپزخانه بود، در آپارتمانشان در شهر کارتاخنا، در ساختمانی بود که مردم نام آن را «ماشین تحریر» گذاشته بودند.

و او که البته قصه‌گوی قابلی بود، نه تنها بستنی‌ای را که از نظر خودش بهترین در جهان بود با من شریک شد، بلکه جزییات پر آب و تاب رابطه‌اش با کاسترو را هم برای من تعریف کرد.