گزارش رسانه امریکایی از جنایات جنگی احتمالی آمریکا در عراق و افغانستان

این پروژه توسط مرکز پولیتزر پشتیبانی شده است. گزارش در مورد کشتار غیرنظامیان در حدیثه عراق در 19 نوامبر 2005 آغاز شد. آن روز صبح، یک واحد از تفنگداران دریایی به رهبری فرانک ووتریچ با یک بمب دست ساز مورد اصابت قرار گرفت که باعث کشته شدن یک نفر شد.

مجله نیویورکر نوشته است که در ساعات بعد، تفنگداران مردان، زنان و کودکان را در خیابان و خانه‌های مجاور کشتند. چهار تن از این تفنگداران دریایی، از جمله ووتریچ به قتل متهم شدند. سه مورد از پرونده های آنها بعداً کنار گذاشته شد، و وقتی ووتریچ به دادگاه رفت به او اجازه داده شد تا به یک فقره سهل انگاری از انجام وظیفه خود اعتراف کند.

پایگاه اطلاعاتی شامل جرایم ارتکابی پس از یورش های تروریستی 11 سپتمبر، در مجموع 781 مورد است که از این شمار حداقل 65 درصد از اتهام ها با بررسی ها رد شده است که به هیچ وجه اعتقاد به وقوع جرم نداشته است.

به نوشته مجله، یافته‌ها به ارتش، نیروی دریایی، تفنگداران دریایی و نیروی هوایی امریکا فرستاده شدند و درخواستی برای ارائه فرصتی برای ارائه جزئیات این مطالعه به رهبری ارشد خود ارائه کردند. اما پاسخی دریافت نشد. تنها ارتش گفت که اعضای خود را با بالاترین استانداردهای رفتاری نگه می دارد.

تنها در 151 مورد از تقریبا 800 مورد، تحقیقات رسمی دلیلی برای این باور پیدا کرد که واقعا جرمی انجام شده است. این مجله آمریکایی توضیحات مفصل خود را منتشر کرد و تاکید کرد که «به خاطر این جنایات، ارتش آمریکا با مجازات خفیفی کنار رفت یا به کلی از آن اجتناب کرد».

مجله نوشت که گزینه دیگری نداشت و شروع به بررسی مقالات آرشیو شده خبری، گزارش های حقوق بشر، مجلات حقوقی و پزشکی و مخزن خیره کننده ای از سوابق مربوط به شکنجه و سوء استفاده از زندانیان کرد.

مجله نوشت ما به دنبال حوادثی مانند تیراندازی بی‌رویه به غیرنظامیان، کشتن یا شکنجه دشمنان مجروح، و سوء استفاده یا بی‌توجهی عمدی از بازداشت‌شدگان، همه نمونه‌های کتاب درسی جنایات جنگی بودیم. ما جستجوی خود را به رویدادهایی محدود کردیم که به طور کلی با حدیثه قابل مقایسه بود: ادعاهای خشونت انجام شده توسط نیروهای نظامی ایالات متحده یا مرگ در بازداشت ایالات متحده که پس از 11 سپتامبر 2001 در عراق و افغانستان رخ داد.

مجله نوشت همانطور که ما اطلاعات مربوط به حوادث جدید را کشف کردیم، درخواست های فو آی را برای سوابق مرتبط ارائه کردیم. در پاسخ، اغلب به ما می‌گفتند که سازمان‌ها نمی‌توانند اسناد را جستجو کنند، مگر اینکه بتوانیم اسامی، به‌ویژه نام عاملان را ارائه کنیم. وقتی اسامی ارائه کردیم، برخی از بخش‌ها با استناد به حقوق خصوصی افرادی که شناسایی کرده بودیم، از انتشار سوابق خودداری کردند. ما متوجه شدیم که بسیاری از پرونده‌ها به صورت غیرقانونی – اسا به عنوان مسائل پرسنلی – رسیدگی می‌شوند و این سوابق از فو آی مستثنی هستند. پرونده هایی که به تبرئه یا اخراج ختم می شدند نیز از فو ای مستثنی بودند و پرونده ها اغلب از بین می رفتند. بسیاری از ابتدایی ترین سوابق که به راحتی در هر دادگاه غیرنظامی در آمریکا به دست می آید، در سیستم قضایی نظامی قابل دسترس نیست.

طبق این گزارش از هفتصد و هشتاد و یک موردی که پیدا شد، حداقل شصت و پنج درصد توسط بازرسانی که حتی باور نمی‌کردند جرمی رخ داده باشد، رد شده بودند.

سربازانی که به ایالات متحده بازمی‌گشتند و اعتراف می‌کردند به زنان، کارکنان مراقبت‌های بهداشتی، مصاحبه‌کنندگان شغلی که غیرنظامیان یا زندانیان را به قتل رسانده‌اند، اما بازرسان نظامی متوجه می‌شوند که این اتهامات قابل اثبات نیست.

زندانیان زندان ابوغریب از آزار و اذیت نگهبانان خود خبر دادند، اما بازرسان شواهد کافی برای تایید این اتفاق نیافتند. غیرنظامیانی که با حواس پرتی یا با سرعت زیاد رانندگی می کردند در حال نزدیک شدن به ایست های بازرسی ترافیکی به ضرب گلوله کشته شدند و بازرسان این قتل ها را تشدید نیرو قابل قبولی دانستند. مردان جوان در زندان کمپ بوکا بی توجه بودند و مرگ آنها به دلایل طبیعی نسبت داده شد.

با این حال، در صد و پنجاه و یک مورد، بازرسان دلایل محتملی برای این باور یافتند که جنایتی رخ داده است، قوانین درگیری نقض شده است، یا استفاده از زور موجه نبوده است. از جمله موارد تجاوز سربازان به یک دختر چهارده ساله و متعاقبا قتل او و خانواده اش. ادعای قتل مردی توسط کلاه سبزی که گوش قربانی خود را بریده و نگه داشته است.

ظلم نسبت به بازداشت شدگان در زندان ابوغریب و در پایگاه هوایی بگرام جرایمی بودند که حتی یک سیستم قضایی نظامی که به دلیل دشواری جمع‌آوری شواهد در مناطق جنگی و بخشش خطاهای مرگبار در قضاوت آزار می‌داد، آنها را مستلزم تعقیب یا مجازات تشخیص داده بود. با این حال، حتی در این موارد، پاسخگویی معنادار نادر بود.

مجله آمریکایی نیویورکر افزوده آنچه که ما منتشر می کنیم، سوابق کاملی از جنایاتی نیست که ارتش از 11 سپتامبر مرتکب شده است. شناخت همه آنها غیرممکن خواهد بود. این مخزن هفتصد و هشتاد و یک جنایت جنگی احتمالی است که توسط ارتش ایالات متحده بررسی شده است و ما توانستیم آنها را شناسایی کنیم.